Zrozumienie ADHD

Zaburzenie nadpobudliwości uwagi (ADHD) jest chorobą przewlekłą. Dotyczy głównie dzieci, ale może dotyczyć również osób dorosłych. Może mieć wpływ na emocje, zachowania i zdolność do uczenia się nowych rzeczy.

ADHD jest podzielony na trzy różne typy:

  • typ nieuważny
  • typ nadpobudliwy-impulsywny
  • typ połączenia

Objawy będą decydować o tym, jaki typ ADHD masz. Aby zdiagnozować ADHD, objawy muszą mieć wpływ na Twoje codzienne życie.

Objawy mogą się zmieniać w czasie, więc typ ADHD, który posiadasz, może się zmienić. ADHD może być wyzwaniem na całe życie. Ale leki i inne zabiegi mogą pomóc poprawić jakość życia.

Trzy rodzaje symptomów

Każdy rodzaj ADHD jest związany z jedną lub więcej cech. ADHD charakteryzuje się nieuwagą i zachowaniem nadpobudliwym-impulsywnym.

Zachowania te często występują w następujący sposób:

  • nieuwaga: rozpraszają się, mają słabą koncentrację i umiejętności organizacyjne
  • impulsywność: przerywanie, podejmowanie ryzyka
  • nadpobudliwość: nigdy nie wydaje się zwalniać, rozmawiać i bawić, trudności z utrzymaniem się na zadaniu

Każdy jest inny, więc często zdarza się, że dwie osoby doświadczają tych samych objawów w różny sposób. Na przykład, te zachowania są często różne u chłopców i dziewcząt. Chłopcy mogą być postrzegani jako bardziej nadpobudliwi, a dziewczęta jako spokojnie nieuważne.

Głównie nieuważny ADHD

Jeśli masz ten rodzaj ADHD, możesz doświadczyć więcej objawów nieuwagi niż impulsywność i nadpobudliwość. Czasami mogą Państwo mieć problemy z kontrolą impulsów lub nadpobudliwością. Ale to nie są główne cechy nieuważnej ADHD.

Ludzie, którzy często doświadczają zachowania:

  • mix szczegółów i są łatwo rozpraszać uwagę
  • szybko się nudzić
  • mają problemy z koncentracją na jednym zadaniu
  • mają trudności z organizowaniem myśli i uczeniem się nowych informacji
  • zgubić ołówki, papiery lub inne przedmioty potrzebne do wykonania zadania
  • nie wydaje się, żebyś słuchał
  • poruszają się powoli i wyglądają, jakby marzyli.
  • przetwarzać informacje wolniej i mniej dokładnie niż inne
  • mają problemy z podążaniem za wskazówkami

Więcej dziewcząt ma rozpoznany nieuważny typ ADHD niż chłopców.

Przeważnie nadpobudliwy-impulsywny ADHD (ang. hyperactive-impulsive ADHD)

Ten rodzaj ADHD charakteryzuje się objawami impulsywności i nadpobudliwości. Osoby z tym typem mogą wykazywać oznaki nieuwagi, ale nie są one tak wyraźne jak inne objawy.

Ludzie, którzy są impulsywni lub nadpobudliwi często:

  • wietrzyć się, wietrzyć, lub czuć się niespokojnie
  • mają problem z siedzeniem nieruchomo
  • nieustannie rozmawiać
  • dotykać i bawić się przedmiotami, nawet jeśli są one nieodpowiednie do wykonywanego zadania
  • mają problemy z angażowaniem się w cichą działalność
  • są ciągle "w drodze"
  • są niecierpliwi
  • działają z kolei i nie zastanawiają się nad konsekwencjami działań
  • wymazywanie odpowiedzi i niestosowne komentarze

Dzieci z nadpobudliwą-impulsywną postacią ADHD mogą być zaburzeniami w klasie. Mogą one utrudniać naukę sobie i innym uczniom.

Kombinacja ADHD

Jeśli masz ten typ kombinacji, oznacza to, że Twoje objawy nie mieszczą się wyłącznie w zakresie zachowania nieuwagi lub nadpobudliwego-impulsywnego. Zamiast tego pojawia się kombinacja objawów z obu tych kategorii.

Większość ludzi, z ADHD lub bez ADHD, doświadcza pewnego stopnia nieuwagi lub impulsywnego zachowania. Ale u osób z ADHD jest to bardziej dotkliwe. Zachowanie występuje częściej i zakłóca sposób funkcjonowania w domu, w szkole, w pracy i w sytuacjach społecznych.

National Institute of Mental Health wyjaśnia, że większość dzieci ma kombinację typu ADHD. Najczęstszym objawem u dzieci w wieku przedszkolnym jest nadpobudliwość.

Diagnozowanie ADHD

Nie ma prostego testu, który mógłby zdiagnozować ADHD. Dzieci zazwyczaj wykazują objawy przed 7 rokiem życia, ale ADHD dzieli objawy z innymi zaburzeniami. Przed postawieniem diagnozy lekarz może najpierw spróbować wykluczyć takie schorzenia jak depresja, lęk i pewne problemy ze snem.

Podręcznik diagnostyczno-statystyczny Amerykańskiego Stowarzyszenia Psychiatrycznego (DSM-5) jest używany w całych Stanach Zjednoczonych do diagnozowania dzieci i dorosłych z ADHD. Zawiera on szczegółową diagnostyczną ocenę zachowania.

Osoba musi wykazywać co najmniej sześć z dziewięciu głównych objawów dla danego rodzaju ADHD. Aby zdiagnozować ADHD w połączeniu, osoba musi wykazać co najmniej sześć objawów nieuwagi i zachowania nadpobudliwe-impulsywne. Zachowania te muszą być obecne i zakłócać codzienne życie przez co najmniej sześć miesięcy.

Poza tym, że DSM-5 pokazuje wzorzec nieuwagi, nadpobudliwości, lub obu, stwierdza, że aby zostać zdiagnozowanym, objawy danej osoby muszą być widoczne przed 12 rokiem życia. I muszą one być obecne w więcej niż jednym otoczeniu, jak w szkole i w domu. Objawy muszą również kolidować z codziennym życiem. A tych symptomów nie można tłumaczyć innym zaburzeniem psychicznym.

Wstępna diagnoza może ujawnić jeden rodzaj ADHD. Ale objawy mogą się zmieniać z czasem. Jest to ważna informacja dla dorosłych, którzy być może będą musieli zostać poddani ponownej ocenie.

Opcje leczenia dla ADHD

Po zdiagnozowaniu, istnieje wiele możliwości leczenia. Głównym celem leczenia jest opanowanie objawów ADHD i promowanie pozytywnych zachowań.

Terapia

Twój lekarz może zalecić terapię behawioralną przed rozpoczęciem przyjmowania jakichkolwiek leków. Terapia może pomóc osobom z ADHD zastąpić niewłaściwe zachowania nowymi zachowaniami. Albo pomóc im znaleźć sposób na wyrażenie uczuć.

Rodzice mogą również przejść szkolenie w zakresie zarządzania zachowaniami. Może to pomóc im w zarządzaniu zachowaniami dziecka. I pomóc im nauczyć się nowych umiejętności radzenia sobie z zaburzeniami.

Dzieci poniżej 6 roku życia zazwyczaj rozpoczynają terapię behawioralną i nie otrzymują żadnych leków. Dzieci w wieku od 6 lat mogą odnieść największe korzyści z połączenia terapii behawioralnej i leków.

Leki

Istnieją dwa rodzaje leków ADHD.

  • Stymulanty to najczęściej przepisywane leki. Są one szybko działające i od 70 do 80 procent Zaufane Źródło dzieci mają mniej objawów podczas gdy na tych leków.
  • Substancje niestymulujące nie działają tak szybko, aby złagodzić objawy ADHD. Ale te leki mogą trwać nawet do 24 godzin.

Dorośli z ADHD często korzystają z tej samej kombinacji terapii co starsze dzieci.

Widok na

Większość dzieciZdiagnozowane źródło nie ma już istotnych objawów przed ukończeniem 20. roku życia. Ale ADHD jest chorobą trwającą całe życie dla wielu osób.

Być może będziesz w stanie poradzić sobie z chorobą za pomocą leków lub terapii behawioralnej. Ale leczenie nie jest podejściem uniwersalnym. Ważne jest, aby współpracować z lekarzem, jeśli uważasz, że twój plan leczenia nie pomaga.